DAHİLİ İŞLER -2014, yaz-

Yaz başında çatının aktarılması haricinde evin civarındaki yaşam alanına odaklanmıştık. Sonrasında da evin içine girebildik nihayet. Bu süreç uzadı da uzadı. Nedeni de biraz inat. Yapabileceğim ve yapabileceğimiz her şeyi yapmak istedim. Artık usta girmesin dedim bu eve, bu evin ustası biz olalım dedim. Oturma odası ve yatak odasındaki dolapların marangozluğu ve mutfakta tezgahla dolapların arasındaki seramik döşeme dışında da usta girmedi. Kaba işler bana, ince işler de eşime kaldı. Boya badana işleri, pek çok aralık yerin dolgusu, basit marangozluk işleri, harç ve sıva işleri, musluk, sifon, lavabo vb tesisat işleri ve ıvır zıvır daha bir sürü işi hallettik. Elimiz bu işlere yabancı olduğu için de zaman aldı ama iyi oldu. Şu an biliyoruz ki evin zaman içinde çıkacak olası tamir işleri için ustalarımız bu evde oturuyor artık. O halde evi bir turlayalım.

Öncesinde depo olarak kullandığımız oturma odasının hali böyleydi:

Malzemeler gidince üç kat daha kireç badana, tavandaki ve tabandaki ahşaplara koruyucu sürülmesi, taşlara yapışmış harçların tel fırçayla temizlenmesi gibi işlerden sonra nihayet oturma odamız kendine geldi:

 Aynı odanın diğer taraftan görünüşü de böyle. Buraya kitaplarımızın bir kısmı için bir kitaplık ve diğer pek çok şey için de alt tarafa çekmeceli dolaplar yaptırdık; odayı daralttı biraz ama gerekliydi; kitaplarımız ve ıvırzıvırlarımızın bir kısmını dağıttıysak ve elden çıkarttıysak da halen çoklar, bir yer lazımdı onlara:

Oturma odasının üzerindeki yatak odasına da bir dolap yaptırdık (solda), fotoğrafta pek görülmüyor ama bir hayli eşyayı toparlar. Sağ yandaki niş dolabı ise eski bir parça; burada iki nişimiz vardı, fotoğrafta görünmeyenine de bir dolap daha yerleştirdim. Ahşabın rengini ise tavanda bilerek koyu yaptık ki biraz alçalsın ve daha bir sıcak, daha bir “yuva” olsun:

Burası da mutfağın üzerindeki oda. Genellikle kızımızın, ara sıra da misafirlerimizin odası. Diğer odadaki gibi burada da iki niş vardı. Birine yine eskiciden bulduğumuz bir dolabı yerleştirirken diğerine yalnızca iki raf taktım. Pencerelerin üzerine de diğer pencerelerde de yaptığım gibi bir ahşap parça çaktım, hem temiz görünsün, hem de ileride perde taktığımızda monte edilecek zemin olsun diye. Zaten sıvanın altında, aynı yerde bir çıra var ama üzeri kapandı, kapanmasaydı görüntü yine böyle olacaktı:

Bahsettiğim niş dolaplarını aldığımızda halleri kötüydü.  Alırken pek fark etmemiştim ancak eve getirdiğimizde kurt yeniği, delik deşik tahtalar, yap boz oyununa dönmüş motifler, çarpılmış kasalar, eksik parçalar gibi sorunlarla yüzleşiverdim.

Şunu rahatlıkla söyleyebilirim: Bu dolapları sıfırdan yapmış olsaydım daha kolay ve hızlı olurdu ancak bizde eski şeylere olan merak, onları canlandırmaya olan istek, heyecan varken böylesi daha iyi oluyor. Üç dolaptan ikisini neredeyse elli parçaya ayırdım, sorunlu kısımları yeni parçalarla değiştirmek, sıfırdan bir çekmece yapmak, çarpıklıkları işkenceye almak, yerlerine yerleştiklerinde temiz görünsünler diye çerçeve yapmak, yağlamak, koruyucu sürmek…  Aşağıda tamir aşamalarının sonlarından bir görüntü:

Biraz da yerlerine yerleştirdikten sonra yakından bakalım. Bu arada tabii ki bizim nişlere tam olarak uyan dolaplar bulamadık. Aldığımız dolaplara göre nişleri tuğla örgüyle biraz daralttım, sıvadım, badana yapıldı ve nihayetinde “cuk” diye oturdu. Aşağıdaki de benim dolabım oldu:

Bu ise eşimin oldu. Üzerindeki selvi motiflerinden dolayı ilk başta kızımız Selvi’nin odası için düşündüysek de ölçüler tutmadı. İnat etmiş olsaydık biraz taş kırmak gerekirdi ki olacak iş değil. Bu arada Afrika maskelerine benzer bir yüzü de var dolabın.  Ağız kısmındaki çekmeceyi yaparken çerçevesini abartılı yapmam da güçlendirdi bu etkiyi. Neyse ki eşim dert etmedi, çok sevdi. Ama ben her bakışta bu etkiyi nasıl kırarım diye düşündüm uzun süre. Artık vazgeçtim. Ayrı bir karakteri var bu dolabın, kabul edince rahatladım.

Ve kızımızın dolabı. Beni en çok uğraştıran dolap bu oldu. Güzel motifleri darmadağın haldeydi. Yapboza dönmüştü. Neyse ki eskici hiçbir parçasını atmamış, hepsini dolabın çekmecesinde saklamış. Menteşeler değişti, yıkıntı bir evin önünde bulduğum bir dolap kulbu eklendi, yine eski ahşaplardan eklemelerle birlikte biraz süslendi ve toparlandı. Yerine soktuğumuzda ise çarpıklığı yeterince geçmediği için tam oturmadı. Bu nedenle eşimin dolabındaki gibi ona da bir çerçeve yapıp duvara vidaladım; vidalanırken de yavaş yavaş düzeldi, iyice yapıştı, boşluk, aralık filan kalmadı:

Hazır üst kattayken iki odanın arasına gelelim ve merdivenlerden aşağıya bakalım. Bu fotoğrafı geçen yıl eylül ayında çekmiştim:

Son hali de böyle. Korkulukları bu bölgede hemen her eski evde görünen turkuaz yeşiliyle boyadık.

Alt kattaki holün ise geçen seneki hali böyle iken:

Şimdi böyle oldu. Turkuaz yeşili korkuluklar çok hoşumuza gidince merdiven altındaki dolabın kapısını da bu renkle boyamaya karar verdik:

Oradaki hali de çok hoşumuza gidince merdivenin diğer yanıyla ve banyo kapısının da bazı kısımlarıyla devam ettik. Bu arada merdivenin büyük bir sorunu vardı. Basamaklar üzerine basıldıkça basamağına göre bir ila iki santim arasında esniyor, esnedikçe de duvara birleştikleri yerlerden sıva parçaları, kum, toz filan düşüp duruyordu. Her basamağın altından duvara monte ettiğim dikmelerle çözüldü bu iş.

Mutfağın ise bir yıl önce çekmiş olduğum fotoğrafı aşağıda. Burası, geçtiğimiz yıldan bu yana ev içindeki yaşam alanımız olmuştu. Diğer odalardan önce toparlamıştık burayı:

Bu yaz musluk takıldı, soba değişti ama bu soba oturma odasına gidecek ve buraya bir kuzine gelecek. Bir de ocak aldık. Birkaç kat daha badana, tavandaki ahşaplara koruyucu sürülmesi ve hem dolaplarla tezgahın arasına, hem de sobanın arkasına seramikler döşendi. İznik çinilerinin kopyalarını karışık bir biçimde paketlemiş Yurtbay. Fiyatları da uygun. Hoşumuza gitti.

Ve böylece evin elektriği hariç neredeyse tüm işleri bitti. Taşınmaya hazırız artık. Aralık başında da taşınmış olacağız bir aksilik çıkmaz ise. Gerçi eşyaları hemen yerleştiremeyeceğiz. Eşim, babasının ameliyatından dolayı bir ay kadar burada olamayacak. Bana da kutuları açıp yerleştirme izni çıkmadı. Yanlış yerleştirirmişim. Bu durumda kayınpedere şifalar diliyor ve bahçe işlerine kendimi vermek için hazırım diyorum.